KİBRİN ESARETİ

Kendime bakıyorm aynalara yüzüm yok
Minnet ettiğim yari sevemedim gözüm yok
Kin elbiseleri giyinmiş gezer iken
Ahret fukarasına bir cümlelik sözüm yok
Aşın pişmiş yemeğe bir tahta kaşığın yok
Gaflet ile süslenmiş zanneder ki cennettir
Yolun sonunu bilmez bu nasıl bir gaflettir
Kıyamaz varlığına yokluğa yabancıdır
Saklar eli koynunda mübarek bu ne sırdır
Elin atmış yarına yarın var mı bilen yok
Kazmış mezarını da giyinecek kefen yok
Çırılçıplak bedenler sürü sürü gider de
Hesabı tutulacak temiz bir defteri yok
Mal mülk ile oyalan elbet gelecek ziyan
Hiç durmasın dillerin her daim sen onu an
Melekler saf saf olmuş aralardan sızılmaz
Al eline kalemi sevgiliye etme naz
Mürekkebi bitmişse kalem ile yazılmaz
Diri ise bedeni mezar derin kazılmaz
Sakiler dolaşıyor dili kuruyanlara
İftar bekliyor yolcu durur kervansarayda
Asılıp kesilecek koyunların eti yok
Yazık etme yabancı bıçağın çehresi yok
Halık vermedi diye dualara küsülmez
Dilencinin yanında çıplak elle geçilmez
Sen sen ol sevdiğine sitem etme ey veli
Düşmanlık eder isen kalbin rahata ermez
Kağnılar gidiyor da yok üstünde teçhizat
Bilinmez nerde saklar, gerekir mi izahat
Nazlı gelinler bile eteğine saklanmış
Döner döner durursun nefsin seni yok saymış
Kibrin öyle büyük ki yüce dağları aşmış